زندگینامه شهید صالحی اردلی به زبان شعر
تو گويي كه در رزم آن نور عين بياموخته راه را از حسين(ع) بشب گرم طاعات وليكن به روز بدي همچنان آتش خصم سوز بفتح المبين گه بجوش و خروش گهي كار زارش به اطراف شوش

زندگي نامه شهيد نوروز صالحي اردلی به زبان شعر

پس از حمد دادار جان آفرين         خداي زمين و زمان آفرين

اگر گوش هوشت بود سوي من     زچمران اردل سرايم سخن

گو و گرد و پيل افكند كارزار      مديده چنو ديده روزگار

يل صالحي نام نوروز بود            در اسلام يك پيك پيروز بود

گه گفتگو آن يل پيل تن            هميشه بدينسان سرودي سخن

بود خانه منزلگه پير زن              نه ماواي گردان شمشير زن

تو گويي كه در رزم آن نور عين     بياموخته راه را از حسين(ع)

بشب گرم طاعات وليكن به روز     بدي همچنان آتش خصم سوز

بفتح المبين گه بجوش و خروش      گهي كار زارش به اطراف شوش

گهي در بروجن به انجام كار       نياسود يك لحظه آن نامدار

سپس آنچه را در سنندج نمود      زدين راست قد كفر را كج نمود

اگر شادمان يا كه مخمور بود       به هر جا كه بود يار مظلوم

به جبهه چو آتش چو رخ مي نمود     برون مي رد از كله خصم دود

زييم چنو گرد گردون شتاب    گريزان شد از چشم صدام خواب

شدي آتش تير او چون بلند       سر سركشان ساختي چون سپند

تو گويي شد از تير او با شتاب    نت دشمنان همچو سيخ كباب

چو تركش اصابت به بازوش كرد      بدان زخم با خصم بد در نبرد

ز دشمن چنان ريخت بر زمين    كه مريخ در چرخ گفت آفرين  

ولي حيف شد بسته راه گريز     نبد چاره اي هيچ غير از ستيز

 دو شب اندر آن جايگاه بي غذا    بماند و نبد ياورش جز خدا

خوراكش فقط بد در آن گيرو دار    زبرگ درختان و پوست انار

ماجراي اسارت آن شهيد

نگارش گر نقش اين داستان               چنين گويد از كرد و آن داستان

كه چمران اردل يل شير گير                رئيس گروهان در آن دارو گير

چراغ شب تار آن نيك پي                بدي روشن از روغن جان وي

بذكر خداوند حي و دود                  ز شب تا سحر گاه مشغول بود

ولي غافل از دور پر شور و شر           كه بس فتنه اش هست در زير سر

كه رو به دالان اندر آن دار و گير         نمودند آن شير را هم اسير

جهانا تفو بر تو و گردشت              نباشد جوي پيش كس ارزشت

ز بس بي وفايي ز بس بي رگي          كني شير نر را اسير سگي

شدار پيش دشمن اسير آن جليل           نشد در بر دشمن دون ذليل

همه غافل از آنكه شير است شير         بود في المثل گر بزنجير گير

در آن درد و شكنجه ز جان           چراغ هدايت بزند اينان

ره آن شير بس پا برهنه سپرد          پي رو بهان بار سنگين ببرد

زبان را دگر تاب گفتار نيست       كه گويداز آن رنج و آن درد چيست

چه شد درد ه و شش مه آنجا بدرد         و را خصم بد پيشه آزاد كرد

بشوق زيارت سپس شد روان           سوي مشهد سرور انس و جان

وز آنجا سوي رزم آورد رو          بجنگيد با خصم بي گفتگو

پريدي چو وي داد ميزد بجنگ           به پيش شهنشاه لب تشنه رفت

لب از گفتگو بند (فرشيد) چون        از اين غم دل خلق گرديد خون ارادتمند ـ نادعلي طهماسبي (فرشيد)6/8/64

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده