اى برادران مبادا در غفلت بميريد...

نوید شاهد خراسان شمالی : قسمتس از زندگی نامه شهید سردار سید محمد سید حسین زاده

بیستم فروردین 1346 در شهرستان بجنورد دیده به جهان گشود پدرش سید حسن نام داشت شهید تا دوم راهنمایی درس خواند و به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و در نهایت در سی و یکم اردیبهشت 1365، با سمت معاون اطلاعات – عملیات در قلاویزان بر اثر اصابت ترکش به سر به شهادت رسید .مزار وی هم اکنون در گلزار شهدا زادگاهش می باشد.

وصيتنامه  شهید

به نام الله و به ياد الله و براى رضاى الله

و لا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون

سلام، سلامى گرم از ميان دود و آتش و سلامى گرم از ميان بارانهاى خمپاره‌ها، سلام بر تو اى مادر كه فرزندى را اينچنين پرورش دادى كه تا در راه اين انقلاب و اهداف اين چنين به درجه رفيع شهادت نائل آيد.

مادر، مادر مهربان، مادرى كه حتى نمى خواستى يك لحظه من در ناراحتى باشم از تو مى خواهم كه اگر به درجه رفيع شهادت نائل آمدم بهيچ وجه براى من گريه نكنى نمى گويم گريه نكن، زيرا هيچكس از مادرها نمى تواند داغ فرزندش را توى دل پنهان نگاه دارد.

گريه كن مادرم گريه كن، ولى نه براى من، براى شهداى كربلاى حسين (ع) براى 72 تن از ياران امام گريه كن كه به چه وضعى به درجه شهادت نائل آمدند.

نه براى من كه يك فرزندى بودم مثل فرزندهاى ديگر مگر شلوغتر از همه آنها.

مادرم از من راضى باش و من با رضايت شما براى آخرت خشنود خواهم شد. مادرم از من راضى باشى زيرا كه خداوند تبارك و تعالى با راضى شدن شما از من راضى خواهد بود، اذيتهايى كه تو را كرده ام و ناراحتيهايى كه براى تو پيش آورده ام تمنا دارم از من راضى باشى. گريه كردن براى من به درد نمى خورد، گريه كنيد براى حسين (ع) گريه كنيد براى اسلام، گريه كنيد براى 72 تن از ياران امام و امت، گريه كنيد براى مظلومان فلسطين و غيره، گريه كنيد براى آزادى، و دعا كنيد براى امام امت خمينى بت شكن.

)اللهم  طهر قلبى من النفاق، و عملى من الريا، و لسانى من الكذب، و عينى من الخيانة فانك تعلم خائنه الاعين (پروردگارا قلب مرا از نفاق، و عمل مرا از ريا، و زبان مرا از دروغ، و چشم مرا از خيانت، پاكيزه گردان، پس بدرستى كه تو بر خيانت چشم ما آگاهى.

خدايا، معبودم، تنها  هدف من رضاى توست. اگر در اين راه شكنجه شوم، اگر مرا بكشند و باز زنده كنند. براى رسيدن به تو تحمل مى كنم. خدايا خوشحالم كه از اين دنياى دون بيرون آمده و به سوى تو مى آيم. دوست دارم مانند شهيدانى كه بى سرو تن و با لباس دفن مى شوند، دفنم كنند. و من آرزو دارم كه مرا با لباس دفنم كنيد.

مادر عزيزم بعد از شهادتم خدا به شما صبر و استقامت عنايت فرمايد. مادرم من امانتى از طرف خدا هستم و روزى به سوى او باز مى گردم. پس صبر پيشه كن. خدا به شما كمك مى كند. چرا كه شهادت افتخار است. مادرم براى من گريه نكن، سياه نپوش، خوشحال باشيد كه در راه خدا يك نفر داده ايد. تمام خانواده هاى مسلمانان بايد خون بدهند و درخت تنومند اسلام را آبيارى كنند.

توصيه اى دوباره به برادران و دوستان: اى برادران مبادا در غفلت بميريد كه على در محراب عبادت شهيد شد و مبادا در حال بى تفاوتى بميريد كه على اكبر حسين (ع) در راه حسين (ع) و با هدف شهيد شد. برادران استغفار و دعا را از ياد نبريد كه بهترين درمانها براى تسكين دردهاست و هميشه بياد خدا باشيد و در راه او قدم برداريد و هيچوقت دشمنان بين شما تفرقه نيندازند و شما را از روحانيت متعهد جدا نكنند كه اگر چنين كردند روز بدبختى مسلمانان و روز جشن ابر قدرتهاست.

در امام بيشتر دقيق شويد وسعى كنيد عظمت او را پيدا كنيد و خود را تسليم او بكنيد و صداقت و اخلاص خود را همچنان حفظ كنيد، اى جوانان و برادران و دوستانم حضور خود را در جبهه‌هاى نور عليه ظلمت ثابت نگهداريد.

توصيه اى به مادران و آنانكه به فرزندانشان اجازه رفتن به جبهه را نمى دهند.

اى مادران مبادا از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگيرى كنيد كه فردا در محضر خدا نمى توانيد جواب زينب (ع) را بدهيد كه تحمل 72 شهيد را نمود همه مثل خانواده (وهب) جوانان تان را به جبهه هاى نبرد حق عليه باطل بفرستيد و حتى جسد او را هم تحويل نگيريد، زيرا مادر « وهب » فرمود : سرى را كه در راه خدا داده ام پس نمى گيرم.

و من اين را مى گويم. « آنقدر به جبهه مى روم تا شهيد شوم.

مادر ازدواج من در جبهه و عروس من شهادت است. صداى غرش گلوله توپ و خمپاره عقد مرا خواهند خواند و با پوششى از خون گرم و سرخ خود را براى معشوقم آرايش خواهم كرد در غلغله شادى مسلسلها و بارش نقل سرايى در حجله سنگر عروسم شهادت را به آغوش خواهم كشيد و در همه تشييع كنندگان پيكرم كه اتومبيل زيباى تابوتم گلباران مى شود، مشتهاى گره كرده و با تكبير آنرا تا منزلگه عشق بدرقه خواهند كرد. عروس من شهادت است و نام فرزندم آزادى و من از همين جا فرزندم آزادى را به شما مى سپارم از آن خوب حفاظت كنيد.

اكنون شعرى را يكى از دوستانم در وصيتنامه خود نوشته من هم در اينجا نيز به ياد آن عزيز نوشته ام.

شد قطعه قطعه پيكرم خمينى    جان مى دهم در سنگرم خمينى

گوى كربلا از گوى كلام توست     اين شور نينوا از اشك چشمهاى توست

و اينك حديث قدسى را كه در نظر داشتم برايتان مى خوانم.

آنكس مرا طلب كند مى‌يابد، آنكس كه مرا يافت مى شناسد، آنكس كه مرا شناخت دوستم ميدارد، آنكس كه دوستم داشت به من عشق مى ورزد، آنكس كه به من عشق ورزيد، من نيز به او عشق مى ورزم، آنكس كه باو عشق ورزيدم ميكشم او را و آنكس كه من بكشم خونبهايش بر من واجب است، و آنكس كه خونبهايش بر من واجب است، پس من خود خونبهايش هستم.

آنكس كه تو را شناخت جان را چه كند

فرزند و عيال و خانمان را چه كند__ديوانه كنى هر دو جهانش بخشى

ديوانه تو هر دو جهان را چه كند« حديث قدسى »

و آخرين صحبت من با جوانان عزيز: جوانان، آه جوانان نكند در رختخواب ذلت و خوارى بميريد كه حسين (ع) در ميدان نبرد به درجه رفيع و با عظمت شهادت نائل آمد.

شهادت معشوق ماست، آيا ديده ايد كه كسى را از معشوقش بترسانند.   « شهيد بهشتى »

و خود نيز گفته است كه من مى كشم او را ولى خونبهايش خود من هستم.

برادر جبهه ها نياز دارند به نيرو چرا كه آزاد كردن كربلاى حسين (ع) خون مى خواهد، دست و پا مى خواهد، سر و گردن مى خواهد پس كرب وبلا ديدن به اين سادگيها هم نيست ما هنوز بعد از كربلا انشاء الله بايد بسوى قدس حركت كنيم و حركت كردن بسوى قدس نياز به تجربه و آموزش دارد پس بياييد در اين جبهه ها تجربه و آموزش كسب كنيد.

تا بتوانيد در حركت بسوى قدس آماده باشيد و خستگى را در تن نداشته باشيد.

در پايان دعاى هميشگى را در اينجا ذكر مى كنم و قبل از شروع آيه ادعونى استجب لكم را مى خوانم.

خدايا، خدايا، تا انقلاب مهدى، حتى كنار مهدى خمينى را نگهدار

خدايا، خدايا، رزمندگان اسلام نصرت عطا بفرما

خدايا، خدايا، زيارت كربلا نصيب ما بگردان

خدايا، خدايا، معلولين و مجروحين ما را شفا عنايت فرما

خدايا، خدايا، اسيران حزب ا... آزادشان بگردان

خدايا، خدايا، دعاهاى ما را قبول مرحمت خود بگردان

والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته

والسلام على من اتبع الهدى محمد حسين زاده

منبع : پرونده فرهنگی شهید