سردار شهيد حاج مصطفي آذريان؛ اولین کسی که پرچم ایران را بر فراز گنبد مسجد جامع خرمشهر به اهتزاز درآورد

 

 

فعالیت‌های سیاسی خود را از سال 1353، که اوج خفقان و دیکتاتوری حکومت پهلوی بود، شروع کرد. در کارخانه ذوب‌آهن اصفهان رساله، نوارهای سخنرانی و پیام‌های امام خمینی (ره) را توزیع می‌کرد. درحالی‌که اگر مأموران حکومت شاه، هرکدام از این‌ها را از کسی می‌گرفتند، سال‌ها زندان و شکنجه را برای او در پی داشت. حسن شهرت و جایگاه بالایی که شهید آذریان در جامعه داشت، باعث می‌شد تا همکاران و کسانی را که او به‌سوی انقلاب اسلامی و همراهی با نهضت امام خمینی (ره) دعوت می‌کرد، با رضایت خاطر بپذیرند.
این حسن شهرت به حدی بود که در یک مورد وقتی دژخیمان رژیم شاه، نام شهید آذریان را در لیست مظنونین قرار می‌دهند، این موضوع توسط مدیر شهید آذریان در کارخانه ذوب‌آهن اصفهان به او اطلاع داده می‌شود تا حواسش را جمع کند.
او برای فرارازچنگ مأموران حکومت شاه، همراه چند تن از دوستانش به مشهد می‌روند تا دستگیر نشوند. مدتی بعد به نجف‌آباد بر می‌گردد و در آنجا، کارگاه درب وپنجره‌سازی بنا می‌کند که کارگاه او مرکز فعالیت‌های سیاسی و رفت‌وآمد فعالان سیاسی می‌شود. شهید آذریان با انقلابیون اصفهان ارتباط برقرار می‌کند و با شرکت در جلسات آن‌ها و انتقال اخبار و فعالیت‌ها به شهر نجف‌آباد، فعالیت‌های انقلابی را گسترش می‌دهد.
مصطفی مدتی بعد به اصفهان می‌رود و مغازه فروش ابزار ساختمانی راه اندازی می‌کند . این مغازه زیرزمینی داشت که محلی برای نگهداری و توزیع اعلامیه‌های امام خمینی (ره)‌ و کتاب‌های سیاسی و ضد حکومت شاه می‌شود.
وقتی مأموران رژیم شاه، به فعالیت‌های او در اصفهان پی می‌برند ، مصطفی مجبور می‌شود کارش را رها کند و به نجف‌آباد برگردد . وی مدتی در نجف‌آباد و اصفهان به کار آزاد می‌پردازد و در کنار آن در دبیرستان هاتف اصفهان دیپلمش را می‌گیرد.
حضور در اصفهان و ارتباط با مجامع دینی و مذهبی و حوزه‌های علمیه و روحانیت این شهر، باعث تأثیرپذیری بیشتر او و ورود به عرصه‌های گوناگون می‌شود. شهید آذریان نقشی فعال و تعیین‌کننده در تشکیل هیئت فاطمیه (س)‌ و تأسیس صندوق قرض‌الحسنه فاطمیه (س) و ساخت مسجد و حسینیه‌ای با همین نام در اصفهان داشت.
او با بهره‌گیری مطلوب از فن بیان و سخنوری خود و با استفاده از دانش اساتید و روحانیون اصفهان، افراد زیادی را به‌ طرفداری از نهضت امام خمینی (ره) و علیه شاه بسیج کرد.
در آستانه قیام عمومی مردم، وی مسئولیت انتقال و توزیع اعلامیه‌ها و پیام‌های امام خمینی (ره) و کتاب‌های سیاسی و ضد رژیم را از اصفهان به نجف‌آباد، بروجن و سایر شهرها و روستاهای استان چهارمحال و بختیاری به عهده می‌گیرد. با تشکیل جلسات هفتگی در شهرستان بروجن، اقدامات جدی و مؤثری را در افشاگری جنایات و ظلم شاه و دستگاه حکومت به عمل می‌آورد. سال 1356، شعله‌های خشم مردم، فروزان‌تر می‌شود و پایه‌های لرزان حکومت پهلوی،‌ شروع به ریزش می‌کند. مصطفی به‌صورت گسترده‌تر و علنی‌تر، به فعالیت می‌پردازد و با همکاری دو برادر دیگرش، حسین و علی که بعدها درراه دفاع از کشور و اسلام ناب محمدی (ص) به شهادت می‌رسند، در سراسر استان چهارمحال و بختیاری به فعالیت‌های گسترده‌ای دست می‌زنند که مصطفی، یک‌بار توسط ساواک دستگیر می‌شود و به‌شدت مورد شکنجه قرار می‌گیرد.
انقلاب که پیروز شد، وارد کمیته‌های انقلاب اسلامی می‌شود و فرماندهی کمیته 29 اصفهان را به عهده می‌گیرد. 9 ماه در این مقام خدمت کرد و سپس وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد. وقتی امام خمینی(ره) دستور می‌دهد برای محرومان خانه‌سازی شود، او به بنیاد مستضعفان می‌رود و به ساخت خانه برای محرومان می‌پردازد. مدتی بعد به پادگان غدیر اصفهان رفت تا دوره آموزش عمومی سپاه را طی کند. در آنجا ضمن طی کردن این دوره، با توجه به سوابق و مسئولیت‌هایی که داشت، به‌عنوان مسئول آموزش نیروهای بسیجی منصوب شد.
بعدازآن، مصطفی به فرماندهی سپاه نائین منصوب‌شده و با رفتار پسندیده‌ای که داشت، ارتباط صمیمانه‌ای رابین مردم و سپاه ایجاد کرد.
مصطفی به‌رغم مسئولیت‌هایی که داشت، هیچ‌گاه از جبهه غافل نمی‌شد. در مواقع عملیات خود را به جبهه می‌رساند و در عملیات شرکت می‌کرد. در پشت جبهه هم، با تلاش شبانه‌روزی به تقویت و ارسال کمک به جبهه اقدام می‌کرد.
 
 در عملیات بیت‌المقدس و فتح خرمشهر، او اولین کسی بود که پرچم جمهوری اسلامی ایران را بر فراز گنبد مسجد جامع خرمشهر به اهتزاز درآورد. او در این عملیات، مسئول تبلیغات لشگر 14 امام حسین (ع) بود و با اقدامات فرهنگی و تبلیغی خود، تحول قابل‌توجهی در این لشکر ایجاد کرد. بعدازاین مسئولیت، به ریاست ستاد لشکر 8 نجف اشرف منصوب شد و در این لشکر نیز خدمات شایانی از خود بر جای گذاشت. او در سال 1362، به خانه خدا مشرف شد که در بازگشت، خبر شهادت برادرش حسین آذریان را به او دادند.
در مکه و مدینه متوجه شد که زمینه کارهای فرهنگی به زائرانی که از تمام کشورهای مسلمان به خانه خدا مشرف می شوند ، فراهم است،با تأسیس کاروان، پنج بار به حج رفت تا در آنجا پیام انقلاب و نهضت امام خمینی (ره) را به گوش مردم برساند. او یکی از عوامل مهم در سازمان‌دهی و برگزاری راهپیمایی‌های برائت از مشرکین در مکه بود. آن‌هم در سال‌هایی که خفقان و دیکتاتوری شدیدی از طرف حکومت سعودی اعمال می‌شد.
در سال 1363 به فرماندهی سپاه شهرکرد منصوب شد و با تلاش بی‌وقفه، این پایگاه را به سطح ناحیه ارتقاء داد. بعدازآن به قائم‌مقامی فرمانده سپاه ناحیه چهارمحال و بختیاری منصوب شد و به خاطر عملکرد مطلوب و قابل‌تقدیر در جلب رضایت مردم، آگاهی و تسلط بر امور و برخورد قاطع و اصولی با شرارت‌های عوامل ضدانقلاب، موردتقدیر سازمان بازرسی کل کشور قرار گرفت.
سپس مصطفی به فرماندهی پایگاه سپاه کاشان منصوب شد و در این سمت نیز، فعالیت‌های چشمگیری از خود بر جای گذاشت.
شهید آذریان بااینکه در تمام سطوح مدیریتی و فرماندهی سپاه، عملکرد قابل‌تقدیری از خود به یادگار گذاشته بود،‌ اما هیچ‌گاه از این‌همه موفقیت مغرور نشد و با انجام کارهای سطح پایین مانند نظافت دفتر محل کارش، یا ساختمانی که در آن مدیریت و یا فرماندهی می‌کرد، الگویی برای دیگران بود.
او فرقی بین خانواده خود و سازمانی که در آن کار می‌کرد، نمی‌دید. از خودروی شخصی‌اش، بدون این‌که هزینه‌ای دریافت کند، در مأموریت‌های اداری استفاده می‌کرد. تا جایی که ساختمان تازه تأسیس یکی از واحدهای سپاه فاقد یخچال بود، او یخچال خانه‌اش را به آنجا برد تا مورداستفاده رزمندگان قرار گیرد.
مصطفی عاشق امام خمینی (ره) و انقلاب بود. او رمز پیروزی انقلاب اسلامی را، مکتبی بودن آن می‌دانست و حرکت روبه‌جلو و پویایی انقلاب را نتیجه رشادت‌ها و زحمات ارزشمندی می‌دانست که از دست توانمند رزمندگان اسلام در جبهه‌های حق علیه باطل نشئت می‌گرفت.
مصطفی آذریان بعد از پست فرماندهی سپاه کاشان، به دستور فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به سمت مشاور او در امور امنیت ملی منصوب شد و بعد از مدتی با توجه به علاقه‌اش به فعالیت در امور آموزشی، مسئول آموزش ستاد مشترک را بر عهده گرفت.
سرانجام، این مبارز نستوه در 15 اردیبهشت 1365 در مسیر ورامین_تهران براثر سانحه هوایی و سقوط هواپیما به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
«ازآنجایی‌که ما این انقلاب را یک انقلاب الهی می‌دانیم که خداوند بر ما منت نهاد و از میان امت ما امامی را برانگیخت، همچون انبیاء خودش و در این عصر طاغوت و فرعون زمان را سرنگون کرد. ما معتقد بر این هستیم که این انقلاب در پیوند با انقلاب جهانی حضرت مهدی (عج) است و این انقلاب را در چهارچوب جغرافیایی کشور ایران نمی‌بینیم. بلکه معتقد هستم بر مبانی عقیدتی خودمان ، که قدرت اسلامی و قدرت حقیقی و قدرت و عظمت و آقایی از آن اسلام، رسول او و مؤمنین است. و معتقد هستیم که اسلامی که قدرت حقیقی و قدرت ناشی از قدرت لایزال خداوند است. قدرت‌های موجود که نتیجه استثمار و استعمار ملت‌های مستضعف جهان هست این‌ها قدرت‌های کاذب و نابودشدنی هستند.
بنا براین بر مبنای ایدئولوژی اسلامی طرح ما استراتژی انقلاب اسلامی در جهان و آماده شدن برای پیوستن به نهضت حضرت مهدی (عج) هست. باید خودمان را و ملت‌های مسلمان را و مستضعفین جهان را آماده بکنیم زیرا خداوند منان وعده داده که مستضعفین را بر مستکبرین جهان غلبه بخشد