شهید رفیعی / خدایا مرگ مرا شهادت در راه خودت قرار ده

وصيت نامه شهيد  محمدرضا رفيعي طاقانکی (شیرزاده)

نوید شاهد چهرمحال و بختیاری ؛ شهيد  محمدرضا رفيعي فرزند محمد دوم مرداد 1342 در روستای طاقانک از توابع شهرستان شهرکرد به دنیا آمد . تا پایان مقطع متوسطه درس خواند و از سوی بسیج عازم جبهه شد . هیجدهم بهمن 1361 در رقابیه به شهادت رسید . واین است وصیتنامه شهید :

  «الذين  امنوا يقاتلون في سبيل الله و الذين  كفروا يقاتلون  في سبيل الله الطاغوت فقاتلوا اولياء الشيطان ان كيد الشيطان  كان  ضعيفاً » (نساء آية 75 )

ترجمه : اهل ايمان  در راه خدا و كافران  در راه شيطان  جهاد  مي كنيد  پس شما  مؤمنان با دوستان شيطان بجنگيد. (و از ايشان هيچ بيم و انديشه  مكنيد ) كه مكر و سياست  شيطان ست  و ضعيف  است

با درود  و سلام  بر ولي عصر ( عج ) و نائب بر حقش  پير جماران  ، اميد مستضعفان  خميني كبير و با سلام و درود نثار روح پر فتوح شهداي   انقلاب و اسلام .

خدايا از تو مي خواهم  كه مرگم را  شهادت  در راه خودت قرار دهي ،زير پرچم اسلام  و با اولياء خودت .

من هرچند كوچكتر از آن هستم  كه برای امتي همچون  امت اسلامي  ايران  پيامي  داشته  باشم .

اما نكته اي را ياد آوري  شوم  كه امام عزيزمان  را تنها  نگذاريد زيرا  تنها گذاشتن  اسلام  است . خداوند آنروز را نياورد كه اسلام  را تنها  بگذاريم و لحظه اي  از ياد  امام عزيز دست بر داريم كه خشم خدا بر ما فرود  آيد . و نعمتي  كه  به ما  ارزاني  داشته  از دستمان  بگيرد  و باز همچون  گذشته  زير بار ستم  و ذلت و خواري  برويم .

اي امت حزب الله ايران بياييد  تا همانگونه كه تا كنون  به ياري  خدا  انقلاب را نگه داشته ايم  هرچه بيشتر  در حفظ آن بكوشيم  و به كوري چشم دشمنان  آنرا به صاحب اصلي اش امام زمان (ع) بدهيم  و مسئوليتي  كه  داشته ايم بخوبي انجام دهيم  تا خداوند  از گناهان  ما در گذرد  و به ما توفيق ياري مهدي اش را بدهد .  انشاءالله

پدر و مادر عزيز  و برادران و خواهرانم  با عرض سلام  از همة شما عزيزانم معذرت مي خواهم  كه بدون  اجازه تان به جبهه  رفتم اما چه مي توانستم  بكنم  در حالي كه دلم  هواي  كربلا  و زيارت  آنرا  داشت و چند شب  در خواب برادر  شهيدم خدا كرم آقا بابائي از من مي خواست كه پيش او بروم . و در حالي كه  جبهه ها نياز به  نيرو  داشتند  و حسين  زمان  نداي «هل من ناصر ينصرني  » سر داده بود . آري  بايد  به اين ندا لبيك  مي گفتم  و قدم  بسوي جبهه بر مي داشتم . اگر شهادت نصيب  من كه يكي از بندگان حقير  خداوند  هستم  شد  برايم گريه نكنيد  و اگر خواستيد گريه كنيد به ياد حسين و علي اكبر و علي اصغر  و ديگر عزيزان  گريه كنيد و گريه تان آنچنان  باشد  كه به گوش ضد انقلاب نرسد و آنرا شاد نكند . توصية ام به شما عزيزان اين است كه در نماز غفلت  نكنيد و آنرا به موقع بجا آوريد و از امام  بزرگوار روي گردان نشويد كه واقعاً حسين (زمان ) است  و همچنين  از شما مي خواهم  كه با از دست دادن  من هيچ  ناراحت نباشيد زيرا  امانتي كه خداوند  به شما داده بود به خودش بر گردانديد و پاداش آنرا خواهيد گرفت . انشاءالله

پدر و مادر و برادران و خواهرانم  در شهادت من صبور  باشيد  و بي تابي نكنيد و سعي كنيد تا آنجا كه مي توانيد از هر جهت  راه شهيدان  را  ادامه دهيد. و مسجد ها را كه به قول  امام  سنگر هستند ترك نكنيد . با عرض معذرت و شرمندگي مجدد اگر چه نتوانستم برايتان فرزند خوبي  باشم  اما حلالم كنيد و از تقصيرات  من در گذريد  تا خداوند  نيز از من  راضي  باشد . انشاءالله

«امام را فراموش نكنيد .                امام را دعا كنيد .»

در خاتمه  از كليه  دوستان و آشنايان  و هم ولايتيها  و هم كلاسيها و مخصوصاً از امام بزرگوارم كه دين بزرگي  به گردنم  داشته طلب حلاليت  مي كنم  و اميدوارم  كه از من راضي و خشنود باشند .         «والسلام علي من اتبع  الهدي »

مرا در نزد  خدا كرم  كه زياد به سراغم  مي آمد  دفن كنيد .

                                                           خدايا ،خدايا ، تا انقلاب مهدي  خميني را نگهدار

نكته «ديگري كه فراموش كرده بودم  اگر  اتفاقي كه جسدم بدستتان نرسيد به گلستان شهدا برويد و با گريه براي دیگر شهدا قلبهايتان  را آرام  كنيد . و چنان فرض كنيد كه من هم  آنجا  هستم  زيرا شهداء از آن خداوند  بزرگ است                                  «والسلام » به اميد پيروزي  جندالله  و به اميد جهاني شدن اسلام  بر رهبري  مهدي موعود

ما زنده برآنيم كه آرام نگيريم  

                                                   موجيم كه آسودگي ما عدم ماست .

                                                وصيت نامه رزمنده بسيجی  محمد رضا  رفيعي  طاقانكي