روحانی عاشق،قرآن در دست به دیدار یار شتافت

ذوالفقاری: «برادر الان موقع قرآن خواندن نیست ،باید برویم جواب پاتک دشمن را بدهیم شما هم بچه ها را یک کمکی بدهید.» کمی جلو میرود و دوباره بر میگردد میبیند که از پایش خون می آید .او طلبه گردان یا زهرا(س)قاسم جعفریان است ،ذوالفقاری برمیگردد و مینشیند و روی پای قاسم را کنار میزند  ،در کمال ناباوری میبیند که پایش قطع شده و به پوستی بند است .قاسم با حالتی که خیال ذوالفقاری را راحت کند میگوید : « منتظرم که به عقب منتقل شوم ،برای تسکین درد دارم آیات کلام الله مجید را تلاوت میکنم .

ذوالفقاری :« باید سریع برگردیم عقب »  گویی از دیدن این صحنه عجیب شرمنده قاسم شده است. ذوالفقاری میخواهد پایش را ببندد، قاسم دستش را میگیرد و قسم میدهد که به جلو برود. می گوید: «بچه ها الان آن جلو باید قلب امام را شاد کنند.من مهم نیستم به انقلاب و امام فکر کن ،برو به بچه ها برس و فکر من نباش.»

ذوالفقاری که نمی تواند او را رها کند میخواهد چیزی بگوید که قاسم او را به امام قسم میدهد . ذوالفقاری که گریه اش گرفته می گوید : « تو را به خدا اسم امام را نبر.باید بر گردیم عقب » باز هم قاسم التماس کنان میگوید : « وقتی اسم امام را آوردم دیگر نباید بمانی، برو » و ذوالفقاری در حالی که اسلحه اش را بر میدارد ، اشکهایش را پاک میکند و به سرعت به طرف جلو میدود و با صدای بلند میگوید :« تو را خدا اگر توانستی در اولین فرصت برگرد عقب .»

نیروهای رزمنده تانکهای دشمن را یکی پس از دیگری شکار کردند و به سرعت دشمن را به تصرف خود در آوردند. ذوالفقاری در حال منتقل کردن چند اسیر عراقی  ، به یکی از نیروهایش میگوید : « اینها را پیش  آقا بزرگی  ببر و بگو از داخل تانک دشمن گرفته ایم .» او در محل قبلی خاکریز دنبال قاسم  میگردد و به سرعت منطقه را دور میزند و از چند نفر سراغ او را میگیرد .

یکباره جایی که قاسم افتاده بود را می یابد و بالای سرش میرود و قرآنی را که در دستان بی جان قاسم روی سینه اش قراردارد میگیرد و آرام آرام روی خاکها می نشیند و میگوید : « خوشا به حالت چقدر زیبا از شهادت حرف میزدی ، فوض عظیم شهادت زیبنده تو بود ، تو آخرین درست را هم به من دادی و رفتی ،با آن و ضعیتی که داشتی و با مرگ دست به گریبان بودی ،قرآن تلاوت میکردی ، در این لحظات آخر راه قرآن و نورانیت آن را به ما فهماندی . »

چند رزمنده دیگر از راه میرسند و ذوالفقاری ادامه میدهد :« آخرین سفارش روحانی گردان این بود که کوشش کنید تا آخرین لحظه عمر، تا آنجا که قطرات خون در رگهایمان جاری است ارتباطمان با قرآن و آیات آن برقرار باشد و اگر لحظه ای احساس ناتوانی کردیم قرآن را برداریم و از آن توان و انرژی بگیریم.»

منبع : پرونده فرهنگی ، مرکز اسناد شهدا و ایثار گران  بنیادشهید  چها محال و بختیاری

تهیه کننده : رضا زیرک پور