شهیدِ شلمچه، پرچم‌دارِ ایمان و آزادگی
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید علی حاتمی در ۲۵ خرداد ۱۳۴۱ در قلبِ پایتخت، تهران، چشم به جهان گشود. از همان کودکی، نگاهش به آسمان بود و دلش پر از آرزوهای بزرگ. در دامان خانواده‌ای متدین و انقلابی پرورش یافت و آموخت که «زندگی، جز در سایه‌ی ایمان و جهاد، ارزشی ندارد.» 
تحصیلات و فعالیت‌های انقلابی
علی، با اشتیاقی وصف‌ناشدنی به مدرسه پا گذاشت و در کنار تحصیل، دل در گروِ آرمان‌های امام خمینی (ره) بست. در اوجِ روزهای سختِ انقلاب، نوجوانی بود که «اعلامیه‌های امام» را در کوچه‌های تهران پخش می‌کرد و در تظاهرات‌های مردمی، حضور پررنگی داشت. او که عاشقِ کتاب‌های دینی و علمی بود، پس از پیروزی انقلاب، دیپلمِ رشته تجربی را گرفت و آماده‌ی خدمت به میهن شد.
عروج به جبهه‌های نور
با آغاز جنگ تحمیلی، علی بی‌درنگ خود را به جبهه رساند. او به عنوان سربازِ ارتش (نزاجا) و تحت پوشش لشکر ۲۱ حمزه، دو بار به جبهه اعزام شد. در منطقه‌ی سوزان شلمچه، با تمام وجود جنگید و در تاریخ ۵ خرداد ۱۳۶۱، پس از شش ماهِ جهادِ بی‌امان، بر اثر اصابت ترکش توپ دشمن، به آرزوی دیرینه‌اش رسید: شهادت.
ویژگی‌های اخلاقی و معنوی
عبادی: همیشه بر شرکت در نماز جماعت و نماز جمعه تأکید داشت و خود، پیشگامِ این عبادت‌ها بود.
اخلاقی: مهربان، فروتن و یارِ غمخوارِ دیگران بود. هرکس مشکلی داشت، علی اولین کسی بود که برای کمک می‌شتابید.
انقلابی: از همان نوجوانی، در راهپیمایی‌ها و پخش اعلامیه‌های امام خمینی (ره) حضور فعال داشت.
وصیت و پیام شهید
شهید حاتمی با صدایی رسا فریاد زد:
«ای نوکرهای بیگانگان! جای شما دیگر در این کشور اسلامی نیست.»
او باور داشت که «مرگ در راه خدا، از زندگی زیر سایه‌ی دشمن، شیرین‌تر است.»
خاطره‌ای از زبان پدر شهید
پدرش با چشمانی اشک‌بار روایت می‌کند: «علی، چندین بار دور از چشم مادرش، از من طلب رضایت کرد و گفت: بابا جان، مرگ در چنین راهی، از زندگی در ذلّتِ بیگانگان، شیرین‌تر است! من او را بوسیدم و به خدا سپردم...»
آرامگاه شهید
پیکر پاک این شهید بزرگوار در بهشت زهرا (س) آرمیده است، اما روح بلندش، همواره در آسمانِ ایران اسلامی پرواز می‌کند.
سخن پایانی
شهید علی حاتمی، نمادِ ایثار و وفاداری به آرمان‌های انقلاب بود. او ثابت کرد که «شهادت، آغاز یک زندگی ابدی است.» روحش شاد، یادش گرامی، راهش پررهرو باد!
«وَ لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»
(آل عمران ۱۶۹)
انتهای پیام/
