وصیتنامه شهید مجید اسفندیار پور
بسم الله الرحمن الرحيم
«و مگوئيد آنانكه در راه خدا كشته شدند مرده اند بلكه زنده اند و ليكن شما نمى فهميد».
به نام خداوند بزرگ و درود بيكران بر منجى عالم بشريت امام زمان ( عج) و نائب برحقش امام خمينى و با درود بيكران بر ارواح طيب شهداى اسلام از صدر اسلام تا كنون . چند كلامى را بر حسب وظيفه به عنوان وصيت براى شما مى نويسم به اميد آنكه خداوند متعال همه ما را در جوار رحمتش جاى دهد . اول سر صحبتم را با شما مردم حزب الله آغاز مى كنم . شمائيكه از جان و مال و هستى خويش در راه به ثمر رسيدن اين انقلاب دريغ نكرديد . شمائيكه فرزند خويش را با دست خود كفن كرده و در قبر گذاشتيد و حال دعا گوى رزمندگان هستيد. من همه مدتها با بچه هاى شما بودم من مدتهاست كه آرزوى ديدن آنها را دارم . من فكر مى كنم با انها بوده ام بيشتر مشتاق ديدار آنها باشم و سلام شما را به انها برسانم ما رزمندگان از اول كه پاى دربسيج مى گذاريم مى دانيم كه سرنوشتمان چيست و مى دانيم كه به كجا مى رويم و مى دانيم كه روزى ما را از همان راهى كه رفته ايم براى پدر و مادرمان برمى گردانند و يا عده اى هم به پدر و مادر نمى پيوندند و جسم پاكشان همان جائى كه شهيد شده اند به خاك سپرده مى شود كه ارزش بسيارى دارند. اى كاش من هم جائى كه شهيد شدم ديگرجسمى براى بازگرداندن نداشته باشم شايد خداوند مرا مورد رحمتش قرار دهد . از شما كه ازخودگذشتگى كرده ايد خجالت مى كشم. هرگاه‌كه من از مرخصى مى آمدم وبه صورت پدرومادر كه در صورت غم زده شان نگاه كنم و از سويى به ياد دورى از دوستان فهميدم و به حال خودم نظاره مى كردم و بر آنان غبطه مى خوردم و لى حال كه پاى به‌معراج شهادت گذاشته ام و بزودى از اين زندان رهايى مى يابم و به منزل مقصود خودم خواهم رسيد بسيار خوشحال هستم كه خداوند بزرگ اين فوز عظيم را نصيبم كرده و مرا به معراج فرستاده شايد با شهيد شدن موجب بخشش گناهانم را فراهم كرده و خداوند مرا جز صالحان قرار دهد. و اما قسمت دوم سخنانم با دوستان عزيزم است آنهائيكه مرا در اين راه قرار دادند و تا آخر با من بودند آنهائيكه بسيارشان به شهادت رسيدند و عده اى كه به زودى با من به معراج مى روند آنهائيكه مانند بعضى وقتها با هم به ياد من مى افتند از آنها بسيار سپاسگذارم و به انها مى گويم‌اگرچه من مى روم ولى هيچگاه شما را فراموش نمى كنم و ياد خوبيهاى شما در ذهنم مى ماند پس از شما چند چيز را مى خواهم كه بعد از من انجام دهيد . اول آنكه‌پيرجماران را تا آخر همراه باشيد و هيچگاه او را تنها نگذاريد كه تنها نور اين تاريكى است پس خود را رها كنيد . دوم مسئله ديگر جنگ است كه ديگر توجيه نمى پذيرد و با هيچ توجیهى نمى توان از آمدن به جبهه منصرف شد ديگر وقت آن رسيده است كه هر چه زودتر جنگ را با قدرت تمام از دشمن برد و پيروز شدهزاران چشم خانواده شهيد داده و معلولين و مصدومين جنگ به ما دوخته شده است . پس مردانه بجنگيد و به فكر پيروزى باشيد و در شهر ها هم هميشه جلوى فساد را بگيريدتا دامن گيرجامعه نگردد جلوى افرادى كه مى خواستند فساد را رواج دهند انقلابى بگيريد و آبروى شهيدان را حفظ كنيد و نگذاريد خون شهيدان ايران پايمال گردد . به خدا در حفظ‌انقلاب كوشا باشيد تاخداوند متعال شما را ببخشد و اما در پايان مقدارى با پدر و مادر و خانواده عزيزم سخن مى گويم . پدر و مادرى كه با كار و زحمت بسيار و رنج ودردهاى بى حدوحساب مرابزرگ كرده اند كه من خود شاهد زحمت كشيدن آنها بودم شمائى كه چشم اميد بر من آموخته ايد و آرزوى سلامت سلامت بودن من را داشتيد . شمائيكه بسيارناراحتتان كردم و هيچگاه نتوانستم فرزند خوبى براى شما باشم و شمائيكه آرزو داشتيد مرا در لباس دامادى ببينيد ولى حال مرا قطعه قطعه مشاهده مى كنيد لباس عروس زيباتر ازاين نيست آخر من نزد شما امانتى بيش نبودم . پس ناراحت نباشيد و شيون نكنيد زيرا دشمنان من با ديدن شما خوشحال مى شوند و هرگز نگوئيد ناكام چراكه حالى بهترازشهادت وجود ندارد كه آنهم بزرگترين آرزوى من بود پس مرا حلال كنيد و براى من دعا كنيد و اما برادر عزيزم از شما هم بسيار تشكر مى كنم زيرا برادر بسيارخوبى برايم بوديد . درراه خدا شهيد شدم و افتخار مى نمايم و اما خواهرانم بسيار خوب و مهربان و عزيزم شما هم حفظ حجاب اسلامى راه من را ادامه دهيد و هيچگاه امام را تنها نگذاريد باشد كه مورد رحمت خداوند قرار گيريد . ديگر چيزى بياد ندارم كه اگر كسى از من طلبكارى است به خانه مان مراجعه كند و بگيرد و يا ببخشد و از هر كسى چيزى طلب دارم مى بخشم. به اميد پيروزى رزمندگان ، طول عمر براى امام امت و صبر براى خانواده شهدا . 16/11/64
