شهید «محمدرضا کلائی» عاشق شهادت بود و قلبش به عشق آلاله‌های میهنش می‌تپید. با آوردن جنازه شهدا و تشییع آن‌ها در دامغان، حال محمدرضا دگرگون می‌شد. شوق و اشتیاقش به شهادت دو چندان می‌گشت و عشق به جبهه و شهادت در راه خدا، آرام و قرار را از او می‌گرفت. یکی از برنامه‌هایش دیدار با خانواده‌های شهدا و دل‌جویی از آن‌ها بود و این رابطه‌اش را همیشه حفظ می‌کرد.