روستای آب باریک

اولین آمبولانس که بنده راننده آن بودم سوار قایق شدیم، با وصفی که از اروند و جزر و مد آن وجود حیوانات عظیم الجثه شنیده بودم ترس و وحشت تمام وجودم را گرفت. بر خود مسلط شدم و کنار قایقران رفتم شروع به صحبت کردک که مقداری آرامش بگیرم. قایقران از عمق یکصد متری اروند وجود کوسه هایی که باعث واژگونی چندین قایق شده، مدت طی مسیر اروند را به ساعتی بر ما گذراند.

شب عملیات از گروهان ما، دسته ما که همگی آر.پی.جی زن بودیم. به عنوان خط شکن انتخاب شدیم که وارد عمل شویم. لحظه وداع دوستان هم شیرین هم با صفا و هم سخت بود. نماز مغرب و عشاء را که هر کس فکر می کرد آخرین نمازش باشد و برای بنده نیز دیگر پس از آن لذت چنین نمازی تکراری نشده. خواندیم و حرکت کردیم.

پتو را بر سرش انداختند و همگی شروع به زدن او کردند وقتی جشن پتو تمام شد، دیدیم حالش بد شده. فهمیدیم ترکشی در بدنش داشته که ما خبر نداشتیم که از این کار خود پشیمان و بسیار ناراحت شدیم و او هم اصلاً چیزی نگفت ولی نحوی شوخی با او تغییر کرد. یک انگشتری در دست داشت که اسامی پنج تن آل عبا بر روی آن حک شده بود.

شب های اولیه پدافند در خط مقدم پس از عملیات ها، هم بسیار سخت بود و هم طاقت فرسا، اگر نگوییم حتی سخت تر عملیات، عملیات خیبر به جهت عبور رزمندگان اسلام از هور و تهدید شهر بصره از اهمیت بالایی برخوردار بود. لذا مناطق آزاد شده گاه و بیگاه در معرض آتش سنگین و سپس پاتک دشمن قرار می گرفت، دشمن شکست خورده سرسختانه درصدد جبران این شکست و باز پس گیری مناطق از دست داده بود.

حجت‌الله محمدی، چهارم فروردین ۱۳۳۴، در روستای آب‌باریک از توابع شهر بوئین‌زهرا به دنیا آمد. پدرش نصرالله، کشاورز بود و مادرش مهرانگیز نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. ازدواج کرد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و سوم خرداد ۱۳۶۰، در دزفول بر اثر اصابت گلوله و ضربه‌مغزی به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

نصرت اله مصطفی، فرزند: جهانگیر و مرصع خانم ، متولد: دهم تیر 1329، روستای آب باریک از توابع شهرستان بوئین زهرا ، تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. سال 1358 ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان همافر دوم ارتش در جبهه حضور یافت. پنجم آبان 1362، در بانه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.