تیرهایی که بخیر می‌گذشتند
به گزارش نوید شاهد مازندزران، سردار سرلشگر شهید «حاج حسین بصیر» بیست و چهارم فروردین 1322، در شهرستان فریدونکنار به دنیا آمد. پدرش محمد حسن و مادرش سکینه نام داشت. از سوی سپاه وارد جبهه شد و در تاریخ دوم اردیبهشت 1366، در ماووت بر اثر جراحات وارده به بدن به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای معصوم زاده شهرستان فریدونکنار به خاک سپرده شد.
مامور خواندن نامه هایش بودم
وی در توصیف پدرش می گوید: من یک بار ندیدم با مادرم دعوا کند حتی یک بار. مادرم سواد نداشت و من مامور خوندن و نوشتن نامه‌ها بودم و می‌دانم که چه میزان به مادرم احترام می گذاشت.
فرشته بصیر می افزاید: پدرم شب شام غریبان به دنیا آمد، مادربزرگم تعریف می کرده است که زمانی که پدرم می خواست به دنیا بیاید مصادف شده بود با شام غریبان با وجود اینکه مقداری حالش مناسب نبود می خواست در مراسم شام غریبان شرکت کند، در مسیری را می رود خانم های همسایه در مسیر می گویند چرا آمدی برگرد برو حالت خوب نیست و مادربزرگ قبول می کند و برمی گردد و ساعتی بعد بابای ما به دنیا می آمد.
ننه آقا مادربزرگ حاجی بود، حسین را دوست داشتند و مدام به او می گفت حسین جان... حسین جان... برای همین در شناسنامه به احترام ننه آقا نامش را "حسین جان" گرفتند.
مادرش دعا کرده بود تیر به او نخورد
وی ادامه می دهد: بابا در عملیات کربلای هشت مجروح می شوند، ترکش به سینه اش می خورد. این مجروح شدن هم ماجرایی دارد.
مادر بزرگم همیشه دعا می کرد که یا امام زمان (عج) آن تیری که قرار است به پسرم من برخورد کند نباید بخورد و واقعا این تیر نمی خورد، حاجی همیشه یک تیر از گوشه‌ای از بدنش می گذشت یا لباس هایش سوراخ می شد یا موج بود و هیچ وقت مجروحیت چشمگیری نبود.
هفت تپه برایش بسیار مقدس بود برای همین وقتی در غرب و جبهه ماووت به شهادت می رسند ایشان را به جنوب می آورند؛ در حسینیه هفت تپه مراسمی با شکوه و بزرگ برایش می گیرند و چه بسا بسیاری از شهدا زیر تابوت او را گرفتند.
انتهای پیام/
