طاقانک

وقتی که من وضو گرفتم که برم نمازبخونم علیار جلو مسجد ایستاده بود . بعد از سفر معنوی مشهد و زیارت آقا امام رضا که برگشتیم به خواستگاری من آمدند .

وآنچه حسين(ع)ويارانش وتمام رزمندگان صدر اسلام پروانه وار دورآن ميگشتندمن هم آن رابازيابم

در حالي كه دلم هواي كربلا و زيارت آنرا داشت و چند شب در خواب برادر شهيدم خدا كرم آقابابائي از من مي خواست كه پيش او بروم .

چهره اي آفتاب خورده و اندامي خسته و استخواني، هنوز گرد و خاک زمين هاي کشاورزي بر صورت و لب هاي او وجود داشت. با همان لباس هاي کشاورزي آمده بود و در عين حال درونش هياهو و غوغا بود، انقلاب بود، او يک انقلابي بود چرا که انقلابي بودن ابتدا در درونش و فکرش بوجود آمده بود.