خاطره رزمنده عراقی عملیات بیت المقدس که دست پر آمد

نوید شاهد: قبل از عملیات بیت المقدس بود که سردار شهید سهراب نوروزی فرماندهی یکی از گردانهای تیپ 8 نجف را به عهده داشتند. در سنگر نشسته بودیم که فرمانده تیپ با سهراب تماس گرفتند و گفتند که یک اسیر نیاز داریم و به هر شکلی که شده تا 24 ساعت آینده یک اسیر عراقی برایمان بیاورید .

سردار نوروزی گفتند که مگر اسیر عراقی همین اطراف است ما بگیریم و بیاوریم که وقت هم تعیین می کنید .

فرمانده تیپ فرمودند: به هرحال لازم است و باید هرطور که شده این کار انجام شود . شهید نوروزی چند لحظه ساکت شدند و بچه ها را خواستند و فرمودند: چند دسته میشویم واز نقاط مختلف می رویم جلو ، بلکه بتوانیم اسیری بیاوریم . کار خیلی سختیه و خلاصه خیلی مشکل بود . توی همین افکار بودیم و خدا را به اولیائش خواندیم که فرجی بشود و ما هم در این کار موفق شویم . زمان زیادی ازاین صحبتها نگذشته بود که یک نفر را آوردند جلو سنگر ، سلام کرد . ما هم جواب سلام ایشان را دادیم ! پرسید فرمانده شما چه کسی است ؟ ما هم اشاره کردیم به کاکا نوروزی و گفتیم که ایشان است . آمد داخل سنگر و نشست . سهراب از او پرسید شما کی هستید ؟ گفت من عراقی ام و خودم به اینجا آمده ام . بفرمائید چگونه آمده اید و چه کار دارید .

او از شیعیان عراق بود . وی که به زبان فارسی مسلط بود، لب به سخن گشود و گفت : من در عملیات فتح المبین خواستم با یک کانکس پر از مهمات بیایم ، اما گفتم کانکس ارزشی ندارد . من هروقت خواستم بروم باید با دست پر بروم . الآن هم که آمده ام ، دفترچه ایی آورده ام که تمام اطلاعات ریز و درشت دشمن از جمله : نفرات ، سنگرها ، نحوۀ آرایش نیروها ، وضعیت فعلی عراق در جبهه ها و خلاصه همه مواردمورد نیاز شما را همراه خود آورده ام .

سردار نوروزی مات و مبهوت شده بود سر به سجده برد و شکر گزار خداوند شد و با فرماندهی تماس گرفت و گفت : اسیری که می خواستید آماده است . فرمانده تیپ با تعجب پرسید چگونه به این زودی اسیر را آوردید !؟ کاکا نوروزی گفت که ما نیاوردیم ، اسیر با پای خودش آمد . اسم اسیر را به قرارگاه دادند تا از هویت ایشان اطلاعاتی بدست آورن که قرارگاه هم گفته بود که خانواده این اسیر قبلا به ایران آمده است .

ما لطف و امداد الهی را اینگونه قبل از عملیات بیت المقدس مشاهده کردیم که عملیات هم با موفقیت انجام گرفت .

    شاعر خاطره فوق را به صورت ترکیب بند (نو) آورده است :

وقتی فرمانده تیپ 8 نجف قبل از عملیات بیت المقدس با تماسی از سردار نوروزی یک اسیر عراقی طلب می کند .

      با تماسی گفت فرمانده

                               اسیری واجب و لازم بگشته

                                                           حتم ظرف یک شب و روز دستگیرو اندر اینجا آوریدش

 گفت نوروزی :

           این عراقی ، این حوالی خفت کرده تا بگیریمش به بند و اندر اینجا آوریمش

           که چنین فوری و زود هم وقت را برنامه ریزی می کنید .

         باز نوروزی سکوتی محض کردند

                                                         همه را احضار کردند

                                                                                            خطبه ایی ایراد کردند

چند دسته می شویم

                      از نقاط مختلف سنگر بگیریم ،

                                                                شاید این مشکل به شکل دیگری انجام گیرد .

کار صعب و مشکلی بود

                               در همین افکار بودیم

                                                     با خدا خلوت نمودیم

                                                                                    اولیائش را وساطت کرده و خواهش نمودیم .

خواستیم تا او فرج بگشاید و ماهم موفق کار را آسان پذیریم .

در همین اوقات بودیم .

یک نفر آورده شد

                         یک سلامی را نثار حاضران بنمود و ما هم با علیکی بر ثوابش سهم بردیم .

چون گدائی سائله پرسید :

                                       فرمانده کجاست ؟

                                                                 چه کسی فرمانده است ؟

ما اشاره سوی فرمانده نمودیم

                                     با کاکا نوروزی اورا کاملا آشنا نمودیم .

گفت نوروزی :

                       که هستی ؟بیشتر از خود بگو .

                                                                تو سفیری از کدامین پادشاهان عراق

                                                                                           ازدیار سرزمین پادشاه کربلائی

                                                                                                                            یا نجف یا کاظمین یا سامرائی .

گفت : من از لشکر بعث عراقم

                                  عزم را راسخ نمودم

                                                      با دو پای خود زجان و دل به قصد آمدن ره طی نمودم .

از محبان علی ام

                     مستقر بر درگه شاه نجف و کربلا و کاظمین و سامرا هستم

ولیکن :

از فراق شاه مشهد سو به چشمانم نمانده

                                               جان به جانکاهم نمانده –آمدم بر پای بوسش

                                                                                                 تا بسازم خاک او را توتیائی بهر چشمم

                                                                                                                  از دمش بر روح خود آرم ، کمی هم جان بگیرم .

چند لحظه رفت و او هم صحبتی با دوستان هموار کرد .

گفت : در فتح المبین نیت نمودم با کانکس پرو لبریز از مهمات ، خدمتی را تازه سازم .

                                         باز خواستم ارزشی تر از کانکس و تیرو توپ ، چیز دیگر را به تقدیمی یار اهدا نمایم .

حال دارم دفتری از شرح حال و نقشه های شوم دشمن .

                                                         از نفرها ،از مهمات ، نحوۀ آرایش خاکریز و ماکریزها و سنگر

                                                                      زیر و بم دشمنان را جمع کرده بر دل و اوراق جان آورده ام

                                    حال من این هدیه را آورده ام

                                    تا ببینم چند افتد از رضاو رغبت یاران قبول

شکر کرد نوروزی ، آن جل و جلال لایزال بی شریک را

با تماس خود به فرمانده بفرمود :

                        آن اسیری را که دعوی می نمودید حاضر و آماده است .

گفت فرمانده به نوروزی :

گو چگونه یک اسیر آورده اید با این عجالت

گفت او خود ، سنگ دل را سفته و با پای دل خدمت رسیده

اسم و رسمش را در آمار قرارگاه ثبت کردند .

                            مطلع گشتند اهل بیت او، به ایران آمده است قبل ازاین

                             ودست حق را در جهاد اقدس بیت المقدس ، ما نظاره می نمودیم و خدا را شکر کردیم .

                                              و عملیات با موفقیت انجام شده به اتمام رسید .

                  سردار دلاوران عاشق بودی                              وارسته و پاکیزه و صادق بودی

                 آن دم که ردای سرخ بر تن کردی                     تصویر بلندی از شقایق بودی   

نویسنده : خاور مولائی آرپناهی  - گوینده خاطره قنبرعلی کریمی