شهادت نامه ام را پدرم امضا کرد
وصیتنامه شهید غلامحسین اخلاصی
(بسم رب الشهداء)
«ولا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون » نپنداريد آنهائى كه در راه خدا كشته شده اند مرده اند ،بلكه آنها زنده‌اندونزد خدايشان روزى مى خورند.
باسلام ودرود به‌رهبرانقلاب‌اسلامى‌ايران،اين‌پيرمرد جماران واين نايب برحق امام زمان ،آن امام عزيز كه در عصر من زندگى مى كرد وميكندومن‌نتوانستم بطور احسن ازآن استفاده كنم ازگفتار آن ،ازعمل آن واز مهربانى آن وجاى بسى تاسف است براى من وحال نميدانم اسم اين را نامه بگذارم يا وصيت نامه. امروز چهارشنبه 27/12/60،شايد بعدازظهر براى عمليات برويم وامكان شهيد شدن ما هست ، اگرلياقت شهيد شدن را داشته باشيم كه آنرا هم نداريم ، ولى اگر شهيد شدم اول ازامام ميخواهم كه مرا ببخشد چونكه من فرزند كوچك اوهستم واو مرا نمى شناسد مرا ببخشد چونكه من نتوانستم بطور دلخواه ازگفتار اوواز پيام او استفاده بكنم وشايد نتوانستم اورا بشناسم . وپيام من به مردم قهرمان پرور وشهيد پرور ايران ، مردمى كه باجان دل توانستند در پشت جبهه ها عمل‌وكار خود را بكنند وتوانستند با كمكهاى خود چنان مشت محكمى بردهان امريكا وديگرابرقدرتها بزنند كه ديگر آنها فكر خود را بكنند وگور خودرا گم بكنند ،چونكه شما به آنها فهمانديد كه ماكشورى هستيم كه برروى پاى خود استوار هستيم وخواهيم بود وكسى نمى تواند كوچكترين حرف زورى بزند .
پيام من به شما وديگران اين است كه كمكهاى خود را كم نكنيد وبتوانيد چنان مشت محكمى بر دهان ضد انقلاب بزنيد كه ديگر نتوانند كوچكترين قدمى ويا كوچكترين حرفى برعليه انقلاب ما بردارند وبتوانیم اين انقلاب را تا انقلاب مهدى (عج ) استوار سر جاى خود نگهدارنیم . به اين حرفهاى ضد انقلاب گوش ندهيد وتاسر حد جان مقاومت بكنيد تا آنها سرنگون بشوند وكوچكترين اثرى ازآنها در اين مملكت نباشد ودر دعاهاى شب شركت بكنند ودعا براى رزمندگان را هيچ وقت فراموش نكنند . اميدوارم كه اين پيام كوچك من بشما برسد ودومين پيام خود را با فرستادن سلام براى دوستان وبرادران ميفرستم و از شما ميخواهم كه اگر مابه درجه شهادت رسيديم راه ما را ادامه بدهيد ونگذاريد خون شهيدان به هدر برود ،خون شهيدانى كه از كربلاى امام حسين تا كربلاى ايران شهيد شده اند . واز برادران عزيز مى خواهم كه تا آنجائى كه ميتوانند به اين انقلاب كمك بكنند واين انقلاب را تا سر حد پيروزى پيش ببرند وامام خود را فراموش نكنيد . بافرستادن‌سلام به پدر ومادر عزيز ومهربانم كه گذاشتند من به جبهه بيايم ، مخصوصا پدرعزيز كه بايد بگويم شهادت نامه مرا امضاءكردى واجازه دادى كه به« هل من ناصر ينصرنى »حسين زمان خود جواب بدهم ،از شما ميخواهم كه اگر شهيدشدم هيچ گونه ناراحتى به خود راه ندهيد وگريه نكنيد تا بتوانيد به ضد انقلاب بفهمانيد كه ما تا سر حد امكان مى جنگيم وپدرعزيز ازتو ميخواهم كه بعد از شهادت من يك پرچم سبز بر بالاى در بزنى به سكوت يك هفته ، وآواى قرآن در منزل باشد واميدوارم كه مرا حلال‌كنى،همينطور تو مادر عزيز ، اميدوارم شيرت را حلالم كنى‌وموقعى كه سر قبر من مى رويد ازخدا بخواهيد كه مرا بيامرزد ومرا ببخشد . ديگر حرفى ندارم واز خداوند تبارك وتعالى براى شما صبر ميخواهم .
غلامحسين اخلاصى
شهید اخلاصی فرزند عزت الله چهاردهم فروردین 1343 در شهر بروجن از توابع استان چهارمحال و بختیاری به دنیا آمد . ششم فروردین 1361 در دشت عباس به شهادت رسید .
