وصیت نامه شهید والامقام عنایت اله کاووسی

بسم رب الشهداء
وصيت‌نامه شهيد عنايت‌الله كاووسى
نمى‌دانم آيا لياقتش را دارم يا نه ؟ حتما كه نه بنابراين شرم دارم از اينكه خود را سرباز اسلام فرض كنم.به هر جهت من در اين راه پا نهاده و خود را بخدا سپرده‌ام كه به بهترين نحو در سبيل خودش و مستضعفين هدايتم كند و براى خودش بخواهد و بسازد و ببار آورد.
بارى براى مادر و برادران و خواهرم، فرزند و برادر خوبى نبودم هميشه از برخورد و آزار خودم شرم دارم و اميدوارم مرا ببخشيد و هيچ ناراحتى نداشته باشيد.
بهترين گلهاى مادران و پدران اين سرزمين را خداوند انتخاب ميكند و مى‌برد .ولى به اميد خدا مى‌رويم و من ميدانم كه سعادت اين رحمت را ندارم.
هر چه دارم به جنگزدگان بدهيد،هر چه كه هست.براى من اشك نريزيد البته اين خواسته غيرعادى است چون به هرحال خلاء عاطفى ناراحت‌كننده است ولى مى‌توان اين خلاء را با ياد خدا سرشار كرد.اشك را براى امام حسين (ع) و شهداى صدر اسلام و ائمه‌اطهار بريزيد.
وقتى كه به مردم (ديگر) فكر كنيد و آنها را در نظر بگيريد هيچوقت به ياد من نمى‌افتيد.
به خدا دوست ميدارم كه بستر آسايشم را بر خارهاى جانگداز بيابان بگذارند و همه شب بر بالين ناهموار بيدار بمانم. راضيم تا با زنجير آهنين و سخت مرا ببندند و در همان كوه و دشت به سنگ و خار بكشانند .ولى هرگز رضا نيستم كه دشمن يك وجب از خاكم را تصاحب كند.آرى گلگون‌كفنان ،يعنى آنهائى كه در راه دين و عدالت به خون گلوى خود آغشته‌اند در اين جهان جز نام و افتخار نخواهند داشت و در آن جهان جز فردوس برين ،خانه نخواهند داشت.
عنايت‌الله كاووسى